“İki kişinin bildiği bir sırrı üçüncü kişinin bilme, duyma ihtimali”
İçimi kavururken, teklik olgusunda saklayabileceğim sandım her şeyi
İnce hesaplar içinde saklarken kimsenin duymasını istemediklerimi
İnandığım Allah “yalnızım zannetme hep seninleyim” diyerek uyardı beni

İnandım ki, yalnız değildim, her zaman yaşamımda Allah birinci, ben ikinci
İçimde sakladıklarımı mutlaka bir bilen vardı, ben hiç yalnız değildim ki
İki kişinin bildiğini öğrenir üçüncü kişi, şahit olur başka biri
İmkansızı gerçek kılar hayat, sırsız yaşamak hayatı her zaman en iyisi

İyilik zannettiğim ne çok kötülük varmış, fark ettim öğrenince gerçekleri
İnancım değişti gerçeklerle yeniden filizlendi inancımın ilkeleri
İkinciydim hep yaşamımda, sürekli beni izliyordu her şeyi bilen biri
İyiye yöneldim yeniden, bu sefer iyilik değerlerimi Allah bildirdi

“İnsan aceleci yaratıldı” ama, hiç bir zaman asla acele etmemeli
İyice düşünüp yaşayacağı hayat hakkında doğru kararları vermeli
İki günlük hayatımız var, gelecek için yapmalıyız elimizden geleni
İnanmasak da Allah’a, çalacak kapımızı ölüm, ondan sonrası önemli

İnkâr etsek ne yazar Allah’ı, inanan, inanmayan yaşıyor aynı kaderi
İnsan olanın insanlık için, sırsız, açık yürekle yaşaması gerekmez mi?
İnsanlık güvenilir ilkeler üzerine kurulur, kabul etmez saklı gizli
İster ikinci, ister birinci olalım fark etmez, saklayamayız gerçekleri

04.09.2013 – İzmir

Şiir 25 hece olup, her mısra aynı harfle başlar,biter.