Bilinmezliğe doğru yol aldım
Tüm suretlerde arıyorum o buseni,
Bilmediğim gülüşün
ve gözlerin...
Hayatın gel gitlerine zar atıyorum
Belki boğuluyorum bu oyunda
yine kaçmayı başarıyorsun!
Kurtarmıyorsun beni sensizliğinden...

Ellerimle yakaladım zannettiğim kelebek misali,
Sonunu bekler gibi,
Öldür beni diyorsun.
Velhasıl ömrün bir günlükken,
Bekleme benden...
Sen geldiğinde bulacağım kendimi.
Korkma kendinden bu kadar,
Göster yüzünü,
süsle hayallerimi...

Gelsen diyorum artık
Görsem yüzünü.
Sürekli kaçıp kovalamaca mevcud
İnmek istiyorum en yakın durakta
Kovalama artık beni kağıtlar boyunca,
Biriktirdiğim tüm cümleleri harcatma boşuna!

Sen bu kadar korkak,bu kadar sarsak bir haldeyken,
mavi duvarlarını bana çevirme.
Meçhul bir yolun başında dururken;
mahcup bir biçimde selamlıyorum seni
bilki adım atmaya hazırlanırken,
tersine döndü bedenin,
göremiyorum!
Kaçtın tozu dumana katıp,
kum dolu, toz dolu;
uzun süre kullanılmamış gerçeğime açılan kapı...

Sana dair yaşanmamışlıklarla doluyum,
olmayansın sen,
bu yoksulluğun içinde bile var olma sebebimsin...