Yüzünle başlıyor düşlerim Nilüfer
Gülüşünle bitiyor
Gözlerin geliyor aklıma
Olmadığın zamanlar gözlerine tutunuyorum
Dilimin benden sakladığı o kadar şey var ki
Herkes bir parçamı alıyor Nilüfer
‘’Ne zaman aklıma gelsen kalbime bir şiirler oluyor’’




Nereye baksam orası yok
Dalıp gidiyorum su gibi derin derin
Yerini beğenmeyen çiçekler gibiyim
Soluyorum gün be gün
Kanayan yaralarım kimin umurunda ki
Canım yanıyor canım
Kan akıyor gözlerimden yaş değil
Çoktan unuttum başımı birinin omuzuna koyup uyumanın tadını
İçimdeki çocuk öldü ölecek





Konuşmak gelmiyor içimden
Hapsolurken dilime ağdalı sözcükler
Eriyorum harf harf
Hece hece
Giriyorum ümitsiz bir aşkın bir yaşına daha
Oysa ne çok isterdim
Tek ırmağı olmak kalbindeki havzanın




Zor ve yenik bir sabaha daha başlarken
Çocukluğumun eksik günlerini büyütürüm seninle
Cebimde bir kaç kırık dökük anı
Sensiz yol alırken gemim
Kanlanır birazdan sular
Atarım kendimi bir şiirden aşağı
Bir üf’lük canı kalmışken ömrümün