binlerce
binlerce eşek arısı
çöp dürtüyorlardı ütopyalarına
kızgın zamanlarıydı
ha kırıldı
ha kırılacaktı haritalar
iyi ki bu gün penceresinde ay vardı
onun da yarısı yanıktı




dengine getiremiyordu b’i
polarisi ülgeri
şamanlığına sığınarak ateşi denedi
çap tuttu dualar
elinde kaldı nar




daraldı
tutturmadan yana sabıkalıydı
adı duyulmamış bir evliyanın üçüncü kuşağına sığındı
el istediler
el verdi
sikke dediler veremedi
yandı




gittikçe kayıyordu ay
sabaha gün’de güman
tersine döndürerek yağlı şapkasını
kurban eyledi emlik kuzusunu
saymadılar adağını
siyahtı kanı




kimdi kendi;



acep dedi
kabir taşlarındaki gölgeler de değişir mi
çizdi birini
değişti
güldü




adını geri istedi
döndü urallar tarafına
çağırdı dedem korkut’a
ya medet soyum
gel beni yeniden boy’la,yeniden soy’la





kaldık soysuzlara











kasım