Anlatmaya kalksan sırlı sıralı
Her günü bir ayrı roman hacının
Bana sorsan kesin bizim oralı..
Rivayet; köyü de Raman hacının

Beş vakit namazı camide kılar
Kuran’a gözünün yaşını salar
Menkıbe de söyler, an’a da dalar
Paçasından akar iman hacının

Yıllarca çırpındı durdu, didindi
Sonra bed nazara geldi budandı
Gitti kendi belasına adandı
Yüzüne gülmedi zaman hacının

Beş tane oğlu var iki de kızı
Hepsi el! birisi canciğer kuzu..
Bu sayede kuru, gavurun tuzu
Çünkü ona sırtı liman hacının

Kendi çalar söyler kimseyi duymaz
Kimsenin aklını beğenip uymaz
Gel gör ki düştüğü duruma aymaz
Başı da bir garip duman hacının

Şanınca yol tutsun ağaysa, beyse!
Münafıklık nedir müminlik buysa?
Varını; it yese hayrına, neyse..
Beslediği domuz! yaman hacının

Dört eylemle sınırlandı sonunda
Köroğlu’ydu.. Ayvaz’ı da yanında
Azrail’in de gözü yok canında
Kirpiği ok kaşı keman hacının

Bu dünyadan böyle giderse bence
İlk durakta iyi dayak yer önce
Sonra güler belki gülerse anca
İşi çok zor cennet uman hacının

11/07/13 // ARASAT