5
Yorum
14
Beğeni
0,0
Puan
1795
Okunma

Ne zaman görsem yüzünü
Aklım bir uçurtmaya takılan
Savunmasız serçe misali..
Kapıyı çaldığın an dolardı içeri kokun
Gardenyalar utanırdı
Kapalı perde aralıklarından
İçeri sızardı güneşin tadı
Bahar kokusu dolardı genzime
Mevsimi değiştirirdi saçların rüzgarla
Dans ederdi periler omuzlarında
Sesin..
Bir ana ninnisindeki büyü olurdu
Kundaklarken gözlerime bebeklerini
Tüm vedalar uyurdu
O an
Okurdu dudakların türkü türkü sevdaları
Sevmek..
Dudağında hayat bulurdu
Avuçlarının teri bulaşırdı boynuma
Kurumasın diye yalvarırdım
Bir hastalık olurdu derinlerini keşfetmek
Denizlerin dinginliği gibi mavi yüreğinde
Kendimi hissetmek
Gardenyalar büyüdü
Ve güneş uğramıyor
Bahar yok mu artık mevsimlerde
Mevsimler hiç değişmiyor..
Vedalar da uyumuyor..