Hasretlik zor demek anlatmaz hali
Gurbetin kahrını çekenler bilir
Pencere önünde yağmur misali
Gözünden yaşları dökenler bilir


Özlemler kavurmuş yakmış döşünü
Gelmeyen vuslatlar yıkmış düşünü
Melül, mahzun şöyle dertli başını
Sıladan tarafa bükenler bilir


Kurulan hayaller verdikçe fire
İçinde ızdırap artar habire
Elleri yüzünde olduğu yere
Çaresiz bir halde çökenler bilir


Ana, baba, kardeş gözünde tüter
Yeter der içinden, yeterse yeter
Bugün, yarın derken ömürler biter
Umudu boşluğa ekenler bilir


Başında sevdası var ise birde
O görünür göze baktığı yerde
Kavuşmak var mıdır diye kaderde
İnanmadan fala bakanlar bilir


Sırtında gurbetin ağır tomruğu
Gönlüne dur demiş aşkın gümrüğü
Öfkeli öfkeli her an yumruğu
Ah ulan diyerek sıkanlar bilir


Konuşsa şiire döner sözleri
Uzaklara bakar dalar gözleri
Tutuşsa Akgül’e döner özleri
Kendini bilerek yakanlar bilir

KEMAL AKGÜL(27.08.2013)