32
Yorum
35
Beğeni
5,0
Puan
2475
Okunma

Açıktan söyleyeyim derdimi… sözcüklerin içsel
Sonra bulantısal çağrışımında
Ve kamusal oligarşinin tazyikinde
İskân ettiğim semtin geceleri
Ne kadar emniyetli olabilirdi ki
Gündüzlerden daha fazla
-Rüya kapılarını kapatışım ondandır...
Ne çok devrimler yaptım yarım kalan
Ve baskılar mahallinden çıkamadım bir türlü
Tasniflerin kimini yüceltirken yanlışlığını
Haykırdım var gücümle
Duymadılar
Doymadılar
Diriltip diriltip her ölüşümün ardından
İçtiler kana kana alkanımı
Ne kadar anlamsızlık varsa yaygınlaşan
İtirazın suç sayıldığı
Umursamazların hegemonyasında mahkûmdum
Görmedim, duymadım, bilmiyorum...
Avuntusuyla süründüm...
Yeni zaman algısıydı bu eylemsizlik
-Haksızlığa ses çıkarmamanın tanımı-
İlginçti erdem
Anarşist diye yaftalanırken yiğitler
Suskun korkaklar arasında taşlara yaslanmak
Medet ummak yürek/sizlerden
Ve yakışmaz mertlere zaman dururken
Dönmek, değişmek...
-Ezilmekti payımıza düşen…
(Anlamadılar)
Üst üste bindirilen asırların şaşaasında alışılmış
İnkârın cezbesinde geçen durağanlığı istikrar diye
Etiketleyerek renkli
Çok reklamlı sunular eşliğinde
Ve getirisi bereketli
Liyakat yoksunlarının hak etmedikleri
“Gak” dedikçe su
“Guk” dedikçe et
Dolu sofralar açılırdı önlerinde:
Haram-kan-can harmanlı
Kazanç güdüsüydü
Sanırım insanları sağırlaştırıp
Dilsiz koyup susturan...
Çok düşündüm…, içinden çıkamadım
Bu muydu çağın mitosu…
Sonra
Asırlara kazınmış öyküsü çalınanları andım
Ve ezberlenmiş yalanlardan usandım
Deliriyordum ki delirmekten de bıktım
Şimdiye göre ben sabıktım
Ve belki de mutabıktım
İlk defa…
Kendimi önemsemeden önemlilerin söz
Ve
Soytarı mimiklerin yüzlerinde çatışmasıyla
Gördüm ki
Zordur işler
Gelen fişler
En güzel süsler hep boy boy afişler
-Bir türlü son bulmaz bu gidişler
Umut kanar sürgit başından sonuna dünyanın
Çünkü arlı dilini dişler...