Serhat Akdeniz’e (ilhamla... )

Tophane sırtlarında gördüm
Şiir tüttürüyordu deminde
Islık sesi gibi yankısı
Öpüşmeyi anlatıyordu
Yaldızlı yalnız kağıtlara
Sevgililerin dudak paylarına
Büyüyecekti
Şiirdi her cümle dilinde
Heykel cesaretiyle bileyip
Hayat kadınları saatlerinde bile
İmgelemek gökleri

Kelimeler saçlarına belikti ilmek ilmek
Keskin hatlarında biriken özlem
Şiirdi hayata birikmek
Dalga dalga akıttı saçlarını
Günaha gidercesine koşuyordu karanlığa...

Öyle demişti ustası
Delikli demir gibi olacaktı şiir
Hem kullandığı kelimeleri
Hem okuyanı vuracak kısacık,
Minyon tipli hiç farketmez ince dudaklı ya da
Kalın bacaklı birini bekler gibi
Heyecan birine vurulmuş gibi
Cümle cümle damlardı şiir
Yazdığında itfaiyeler koşuşmalı yangına
Bir bir şöyle haykırdı bir ses;
Şiiri yazdıran Tanrıdır
Sen kalem tutan el

Ve akıllı işi değildi şiir
Deli miydi acep
Bir Deliye düşerken kalbi...

Sonunda "şiir" yazmaya başlarsın da
Şiirin şiirini yazabilir misin?...

E F T E L Y A...
(Akdenizi cebinde taşıyan kız... )