Yapışır göz bebeklerime buluttan bir tutam
Sargın bir umut yakalarım
Ay ölür
Gök eğer başını
Adın düşünce dilime



Gel gör ki karamsarlık hep içimde
Günler geceleri kovalar
Adın geçer adımın geçtiği yerde
En çok da yokluğun acıtır
Akarım yaslı dereler gibi mutsuzluğa
En koyu gecesini giyer kentim
Yırtar geceyi iki kurşun sesi
Ve biter iki taze ömür aynı anda
Ey etimde şirpençe çıkaran sevgili’m
Döküldün yine buklelerinle aklıma
Seni sensiz sevmeyi öğrendim de
Öğrenemedim sensizliği



Şimdi ayrılığın sessizliğinde gözlerim
İçime çekiyorum ikimize dair ne varsa
Oysa ben sadece sevdim
Gözyaşında boğulurken bile sevdim
Avaz avaz
Öğrenemedim vazgeçmeyi
Kendimden bile geçmişken


Kahretsin ki dokundun içime bir kere
Her nereye baksam senden bir iz
Yurtsuz yuvasız kaldım
Ellerim sensiz
Suçlusu benim
Seni ne çok sevdim
Böyle de öleceğim
Şimdi sana yaşamak düşer elbette
Bana hesaplaşmak


Ben duyarım yine havada Nilüfer kokusunu
Yine gövdemin kokusundan buharlaşır şiir
Ve artık biliyorum ki kapanmaz yağmurun açtığı yara
Özlemiyorsam çıplak ayaklı çocukluğumu
Namerdim özlemiyorsam ölümü



Bakışın gözlerimden içiyorken beni
Haydİ sen de akıt gözlerinden iki damla
Sus(a)dım Nilüfer
Sığınacak liman arıyorum
Tut ellerimden Nilüfer
Tut
Uykuna düşer gözyaşlarım birazdan
Nilüfer…………….