ŞEHVET VE ÖLÜM

Şehvet uykusuyla çığlıklar çığlığında boğulur.
Ve bu çığlıklar yankılansa bile duyan olmaz.

Zamanla kendi çığlıklarınla o kadar yalnız kalırsın ki

acı başlar.

Yani şehvet dolu hayaller yerini acıya bıraktığı bir yolun,

tek yolcusu olduğun zamanı yaşıyorsundur.

Bu yolla artık kendin kendine yabancı.

Ve bu yabancılaşmayla ölüm tek derman gibi gelir.

Lakin öyle bir gaflette kalmış ki bedenin,
Ölümle yüzleşecek cesaret bile bırakmamıştır.

ama zamanla kirli bedeninin verdiği acı,
Gaflet uykusundan uyandırır seni.

Ve bu uyanmayla ölümü o kadar çok arzularsın ki ölüm korkusu bile son bulur sende.

Çünkü yaşamışsın.

Ve bilirsin ki kirli bedenle yaşamanın en acı verici ölümden bile daha zor olduğunu.



Ve artık ölüm kapıları açıktır.

En acı ölümü seçersin.

Ve yolun açıktır

Bilirsin bunu.



DEMİR ( ATEŞ )