1

KARANLIK


Karanlıkta kalmışım.
Işığım yok.
Kapkaranlık bir ortamda yapayalnız…
Susmuşum, susturulmuşum.

Oysa gönlümce şiirler okumak ve şarkılar söylemek isterdim.
Ne bileyim gönlümce içmek isterdim işte.

Olmadı.

Karanlıkta yapayalnız kalmışım.
Bilin istedim bu karanlığı.

Açın, açın artık karanlığa savaşı.
Üşüyorum artık iliklerime dek
Ve korkuyorum.
...
Yavaş yavaş hissediyorum Azraillin kahpe ayak seslerini.
Haykırıyorum.
Duymaz mısınız sesimi.
Kendi sesimde boğulurken duymaz mısınız sesimi.

ATEŞ


2

YAŞAMA DAİR

ölmeyi yaşarken öğrendim.
kazanmayı kaybederken...
bir yaradır, yaralı gönüllerde.
fayda vermez hiçbir şey
artık,
son söz söylenmiştir, elveda diye...

yani, kulaklar tıkanıktır.
bilmesini,duymasını istediğin uzak diyarlardadır.
bilinmez bir ezgi ortalığı sarsa da
artık; duymaz, duyamaz sesini.
...
kısaca, sözler boşluklarda dolanır.
yine de umut doludur sözler.
kim bilir...
başka yaralara derman olur diye...

DEMİR (ATEŞ)

3

BEN DELİYİM


iddiam yoktur yaşama dair.
gezen bir hayalet bilin beni.
veya bir sokak delisi...

çürümüşler arasında yozluk batağında kalmak misali....

ben bir deli, hemde sokak delisiyim.

sizlere, bir elveda türküsü mırıldanır bu deli,

ve gidiyor sokak delisi.
kurtulan olur elbet.
huysuzum, nasılsa.
ve, gidiyorum
...
kendi deliliğimle gidiyorum.
hoş çakalın, salak kentin zeki çocukları.
anlaşılmayan bir alemde, anlaşılmaz bir deliydim zaten.
ben deliyim hemde sokak delisiyim.

ATEŞ