Dün Olympos’u işgal ettim.
Yıktım, yaktım tanrıların sarayını başlarına geçirdim.
Zeus’u kovaladım
Yardakçıları tanrılarını sürdüm çıkardım
Haremindeki tanrıçaları parçaladım

İndim Olympos’tan yer yeryüzüne
Dolaştım yeryüzünde
Himalayalara uğradım
Yüzlerce tanrıyla karşılaştım
Hiç ölmüyorlardı
Çeşitli bedenlerle yeryüzüne geliyorlardı
Kimi zaman insan, kimi zaman köpek, kimi zaman kuş oluyorlardı
Himalayalarda yangın çıkardım
Bütün ölümsüz tanrılarını yaktım

Dolaştım Hıristiyanların, Yahudilerin, Müslümanların arasında
Milyonlarca tanrı vardı kafalarında
Put haneye çevirmişlerdi inançlarını
Peygamberlerini, bilginlerini,
Müçtehitlerini, şeyhlerini,
Rahiplerini, Hahamlarını, İmamlarını
Tanrı, tanrı, tanrılaştırarak, karartmışlardı yaşamlarını

La dedim hepsine, “İnsan insanların kulu değildir” inancımda
Bir tek İlah vardı artım yaşamımda

Geldim ülkeme
Karşıma daha büyük tanrılar çıkardılar ülkemde
Asla tartışılamaz, sorgulanamazlardı
Yasalarla korunanlardı
Tartışılamaz, sorgulanamaz ilkeleri vardı
Müminleri tek bir ağızdan konuşuyorlardı
Dogma, dogma, insanları kuşatmışlardı
Ölümlülerdi ama çıkarcılar tarafından Tanrılaştırılmışlardı
Adlarına birçok yalanlar üretilip kutsallaştırılmışlardı

Yerimden fırladım.
Bir müddet daha yeryüzünde dolandım
Acı gerçekle karşılaştım
İnsanlar ancak kendi yarattığı tanrılara inanıyorlardı
Kendilerini yaratan Allah’a inanmıyorlardı
Allah’a inançları tümden yalandı
Dinledikleri sadece kendi tanrılarıydı
Allah’ın gönderdiği dinin dışına çıkmışlardı
Ama hala, kendilerini Allah’ın dininde sanıyorlardı

Aldım elime akıl silahımı
Mermi diye yerleştirdim içine mantığımı
Öldürdüm bütün üretilen tanrıları
Tanrıların askerleri yürüdüler üzerime
İnanamadılar bir türlü hidayetime
Adımı çıkardılar deli divane
Allah’tan başka “tanrı” neyime?
Karşı çıktım kuldan bozma tanrılar hidayetine

19.08.2013 - İzmir