İnsanlık bilmeyene deme güzelliğini
Bir halt sanır kendini, bela olur başına
Bulaşırsın küfür e maraz eder dinini
El güzelmiş sana ne var git oğlum işine

Koz verirsen eline, kale yapar dır dır dan
Ders vermeye kalkışır edebiyattan ardan
Züleyhayı hiç eder, öyle çok ki bunlardan
Rastlaman mümkün her an, benzerine eşine

Meydan edepsizindir, öyle de böbürlenir
Üç beş tane ahmağa bir de şikayetlenir
İt doyurur koynunda, çakallardan bitlenir
Kuzgunlar konacaktır böylelerin leşine

Bak, demiyorum sana, her namerde çivi çak
Yakacaksan meşale insan evladıyla yak
Dağıtmış her şeyini gidiyor tepe taklak
Bırak ta yuvarlansın engel koyma taşına

Sana nasihatimdir, söylediklerimi yaz
Böcekten çiçek olmaz, düşün kafa yor biraz
Uzak dur böylelerden, zemheride olur yaz
Bahar deme tartmadan, zibidinin kışına