3
Yorum
2
Beğeni
5,0
Puan
1602
Okunma

Sen uzağa gittikçe
Ben küçülüyorum
Ne şarkılara eşlik edebiliyorum
Ne de rüzgârlar güzel esiyor
Tadı kaçıyor hayatın
Düşlerim öksüzleşiyor
Sanırsın, yetim kalıyorum
Gözlerimin dalıp gittiği yerlere
Hüzünden perdeler iniyor
Anıları tekrar tekrar ezber ediyorum
Güneşin batışını seyretmek anlamsız geliyor
O tepeden perişan iniyorum
Göçe kalkan turnaların kanatlarına
Dar vakitte salâvatlı selamlar yetiştiriyor
Sen kokan odamı doyumsuzca nefesliyorum
Uykular asılıyor tavana
Geceler mayınlanıyor
Yatağım tiken, yastığım taş kesiliyor
Kendimi zifiri sokaklara atıyorum
Ellerim ceplerimde
Dilimde dünden kalma bir ıslık
Islak kaldırımlarda sarhoş ayaklarım
Gölgemle mezeleniyor
Aklımı yitirecek oluyorum
Hayalinde olmasa
Çaresiz kalıyorum
Bilal KARAMAN
5.0
100% (2)