17
Yorum
19
Beğeni
0,0
Puan
1971
Okunma

öyle derinlerde
bütün kollarımı uzatırım
çıkarmak için gün ışığına
karanlıktadır o
bilirim
ışık öldürür
tıpkı bir solucanın
kuruyup öldüğü gibi güneşte
onunla var oldum sanırdım
kaba seslerine sağır
çirkin görüntüsüne kördüm
bakmazdım dağınıklığına
ahmaklığına
ona ona koşardım
kanardım bir küçük çizgiye
önümde yapacağım güzel resimler dururken
kanardım o çöpten adama
çizgi ellerine sevgi dolamazken
gülemezken noktalama dudaklarıyla
hani kalbinin yerinde
düğmeler vardı
nasıl kandım kıpır kıpır bir candım
o karalama saçlarla
nasıl döndürdü başımı
yaramaz bir çizgiye
oysa her kıza öyle
kurlar yapardı
sayısını artırırdı yalanlarının
silgisi olamadım üzgünüm
bütün kızlar kurtulacaktı
ama acımasız hayat bu ya
silmeye başladı onu
bakışlarını sildi önce
karalama saçlarını aldı
ayaklarını aldı yerden
olmayan kalbinin düğmelerini söktü
yere yaydı
bir ölü şimdi
bende de öldü!
14. 8. 2013 / Nazik Gülünay