Çocuklarımız vardı bizim,

Gelecek vaadeden,

Birer birer, uğurladık onları..

Küçücük birer bedendiler,

Kalbleri sevinçlerle, umutlarla dolu..

Savaşlarda, katliamlarda yitirdik onları..

Kimisi sokaklarda telef oldu..

Kimisi aç, susuzdu..



Afrika idi, Filistin`di..

Arakan`dı adları..

Bizler hiçbir şey yapamadık..

Suriye, Afkanistan..

Bosna..

Kalbim her daim yasta..

Urumçi`de, Kerkük`te

Ve daha nice diyarlarda,

Yitirilmiş onca evlat..

Ve Türkiye`min varoşlarında,

Arka sokaklarında..

Meydanlarda..

Köylerinde, kasabalarında...

Ve dahi dünyanın bir köşesinde işte..

Bize Irak gelen topraklarda..

Unuttuğumuz, insanlığımızda..

Yitirdik onları..



Birer, birer uğurladık

Ardlarından yazdığımız,

Şiirlerle..

Ağıtlarla..

Yüzlerini hiç görmediğimiz,

Nice canlar vardı,

Nice canlar var halen,

Uzanacak bir yardım eli bekleyen..

Ve bizler ki, acizliğimiz ile

Hiçbir şey yapamayan..

Bir düzene esir olmuşuz ki,

Vay bize, vaylar bize..



Kaybettik çoktan barışı..

Sattık göz göre, göre,

Hiç ettik,

Yumduk gözümüzü,

Tıkadık kulaklarımızı..

Sağır ettik gönüllerimizi..

Bana dokunmayan yılan bin yaşasın,

Telkinleri yaptık, sessizce vicdanlarımıza..



Birer, birer uğurladık, içimizin masum yanlarını..

Eğdik boynumuzu,

Gücümüz yetmedi, kötülükleri durdurmaya..

Gücümüz yetmedi, silahları susturmaya..

Gücümüz yetmedi, sömürülen halklara..

Yetmedi gücümüz, yetmedi..

Son vermeye yoksuluğa ve yoksunluğa..



Katledildik bizlerde,

Onlarla …

Zulme razı geldik..

Mecburen esir olduk,

Şeytanın başı çektiği , bu düzene..



Oysa ki ! Çocuklarımız vardı bizim,

Gelecek vaadeden,

Birer, birer uğurladık onları..

Teker teker katletiğimiz,

Içimizdeki diğer çocuklarla..



Yok ettik insanlığı..

Merhamet arama artık bu dünyada..

Öldürdük..

Ve hergün biraz daha öldük..

Sevgiyi, nefret ile sarmaladık..

Evet, maalesef;

Biz bazı şeylere , çok geç kaldık..

Yazan: Gönül Cesli