(Seveceksende bi gün
Tutkuyla sevme kimseyi demişti öğretmenim).


Çocuk ruhlu

Asi ve

Hoyrattım.


Dünyadaki diğer insanları sevmek gibi aynı değildi seni sevmek...

Annemi Babamı sever gibi değildi işte

Nasıl desem ki
Az’ı çoğu olmaz ama çocuk gibi sevdim seni.

Büyüdüğümü, sen gidince anladım.

O kadar hesapsız sevdim ki
Ellerini düşünmek bile nefesimi kesiyorken
Haritasız yollarda nasılda kayboldum
Kılavuzu yitikti zaten geçmişimin

Ateşsiz dumansız nasılda yaktın beni?

Uykudan uyandım
Sana ayarlanmış yine kalbim
Şiir gibi
Ekmek gibi
Su gibi özledim
Ve sen kanadıkça hücrelerim
Yanağımı yakan gözyaşlarıma inat
Bir sen daha istedim.


Sen gidince;


Acılarım hükmünü yitirsin diye
Üşüyen hayallerimi güneşe serdim
Sıskalaşmadı aşağılık sancılar
Ruhumu imlası bozuk figanlar beledi
Bütün doğrularım yanlışa sürüklendi.


Sevme demişti öğretmenim
Çocuktum işte dinlemedim...



Yüreği Sürgün // Kevser Baysal
Köln, 13 Ağustos 2013