Süleymaniye, duyur tarihten gür sesini
Duyur imbatlarının süveyda bestesini

Bekleşen ufkumuza çevir vakti zamanı
Kaybettik ruhumuzda aşkı, vecdi, imanı

Çağdaşça yaklaşıyor uyku dolu bir tutku
İstiklal rüyasında kâbustur böyle utku

Süleymaniye, tektir benim sende gördüğüm
Sar yolumu secdende sımsıkı ve kördüğüm

Aşk mıdır bu işlenen sinan’ dan nakış nakış
Nazarımdır şehrine gözlerimden her bakış

Neden dir ki bu mabed bir gurbetlik yaşıyor
Öz evladı habersiz avare dolaşıyor

Bir ihtişamın kaldı devrinden asrımıza
O’da dar gelmedendi gök kubbe, hırsımıza

Göklerden çığlık gibi ızdırap hanesinde
Örülüyor betonlar yığın hendesesinde

Yollarında gezdiğim dilbeste her sokağın
Bir aşk gibi çıkmazda meftunuyum bu ağın

Seher rüzgarlarından mızrabını vuruyor,
Kainatın en muhlis çağrısı duyuluyor

İhtişam sultanlara tac giydirmiş ne çıkar
Seninle bir ilkindi en pek şöhreti yıkar

Şayet olsa kırardım; eşiğinde bin tacı
Cihanla değişmem avlundan bir ağacı

Eğilme, sancak gibi dik dursun ağaçların
Umudu salınıyor sende bu yamaçların

Hasan Sağcan
İstanbul - 2013