Mahallenin zıpkını gözbebeği kızların
Sokaktan geçtiğinde herkes cama dökülür
Eridiği tek andır kalplerdeki buzların
Şöyle bir baktığında gönül evi yakılır
Zampara geçinenler onu görür durulur
Mahallenin namusu yalnız ondan sorulur.


Herkes hayrandır ona bense ezelden deli
Bir kere olsun şöyle gönül gözüyle baksa
Sabah akşam duamdır akar gözümün seli
Fallarda arar oldum o yalnız bana çıksa
Rüyamda görüyorum beni takmış koluna
Dünyalar benim olmuş yakışmışım soluna.


Günlerin böyle geçer camlarda tünüyorum
Olur ya geçer diye yolunu gözlüyorum
Hamamlardan çıkmayıp kırk kere yunuyorum
Sönmesin yangın diye hayalle közlüyorum
Eriyip muma döndüm öldürür bu aşk beni
Başkasına haramdır ona ayırdım teni.


Annem bugün söyledi annesi haber etmiş
Hayırlı bir iş için geleceklermiş bize
Meğer o da severmiş artık canına yetmiş
Laf söz olur diyerek gelemiyormuş yüze
Bayram havası esti gönül evim şenlendi
Yıllardan sonra ilk kez ruhum biraz dinlendi.


En güzel elbisemi giyinip de süslendim
Gözlerim yıldız yıldız sanki kayıp düşecek
Rabbime şükür için beş vakitte seslendim
Yüzümda güller açtı bu aşk kalp de pişecek
Hüzünlere yol verdim mutluluk içiyorum
Bahçemde soluyordum çiçekler açıyorum.



Ayvazım DENİZ