Türkçe Giderse Türkiye Gider


Tertemizdi bizim topraklarımız,
Şu ayrık otları bizde hiç yoktu...
Gördük ki açınca yapraklarımız,
Aşımız çoktu da bunca piç yoktu...

Gezerdik hep dere kenarlarında,
Yatardık asırlık çınarlarında...
Çimerdik dupduru pınarlarında
Deniz de pek çoktu ama "biç" yoktu...

Küçük büyük bilir, sever, sayardık;
Edepte, erkanda en üst ayardık...
Bileni her daim başa koyardık;
Arif, maruf pek çok, hiç bilgiç yoktu...

Kırdılar tazecik dallarımızı,
Anlamaz olduk biz dillerimizi...
Bozdular o canım yollarımızı
Dillerde köprü var, tek"biriç"yoktu...

Bu kadar değildi hain, hıyanet
Dostluk der dururdu din ve diyanet
Tahsil isteyince çokluk nihayet;
Okul pek çoktu da "kembiriç" yoktu...

Konuşur dururduk küçük ve büyük,
Olmazdı hiç kimse birbirine yük...
Obruk, barı, tümsek, hendek ve höyük
Aşardık hepsini fakat güç yoktu...

Otomuz at idi, benzini arpa
Giderdik dallara hep çarpa çarpa...
Ne zaman sararsa işimiz sarpa,
Höt deyince kaçan ürkek kıç yoktu...

Edep yahu derdik sığınıp Hakka,
Yürek vardı hem de tam beş yüz okka!
Olmazdı kimsede men dakka dukka,
Hakka iman vardı, bir tek suç yoktu...

Biz Halep’ de elli arşın atlardık!
Endazeyle pazen ölçer katlardık...
Ayak, karış, parmak hep ıspatlardık
Tüm ölçüler vardı yalnız "inç" yoktu...

İhbarmış, gammazmış, ya da şikayet
Halık’tan dilerdik her dem hidayet...
Almazsa kafalar, basmazsa şayet;
Söğerdik, sayardık ama linç yoktu...

Şimdi dilimize dolup kaldılar,
Tüm emellerine nail oldular...
"Hello, by by, yes, no" ile doldular
Artık çok şey var da hiç bilinç yoktu...

Antalya-2013/08

Halil Şakir Taşçıoğlu