Mevsimdeki Gözyaşları…

Sessizce yürüdüğün sokaklarda ızdırap,
Rüzgârların bağrında elvan elvan kokun var.
Şu efkârlı ömrümde cân harap cânan harap,
Çabuk git gözlerini gözlerimden sakın yâr…

Dikkat et kirpiklerin değmesin bulutlara,
Kan düşer ardın sıra masmavi umutlara,
Hasretinden her gece kararan hudutlara,
Aklına düşer isem melûl melûl bakın yâr…

Dua et kurtulayım bu sessiz işkenceden,
Damla damla sen sızar sustuğum her heceden,
Gün gelir sıkılırsan küf kokulu geceden,
Ruhumu al, boynuna bir süs gibi takın yâr…

Ömrümü yokluğunla vuruyor şimdi zaman,
Dar geliyor kalbime şu koskoca asûman,
Bir sabah şehrindeki kumrular sustuğu an,
Anla ki; zevâlimin saatleri yakın yâr…

Gözlerinden uzakta sensiz can veriyorken,
Duyarsın başucumda hep seni soruyorken,
Ben yokluğunu bile bir hayra yoruyorken,
Düşürme gözlerinden gözyaşını, sakın! yâr…

Çağır mazide kalan mutluluk mevsimimi,
Söyleme kimselere bilmesinler ismimi,
Giderken sende kalan mütebessim resmimi,
Hicrânımla bir olup tenhalarda yakın yâr…

YusuF Mescioğlu
Dokuzağustosikibinonüç.