...



gittin
sustu sesinin çıngırağı
örttü bahçenin taş elleriyle yüzünü - akşam sefası-
koridorda suyun
tarağında sicim sicim bulut parçacıkları
ne kaldıysa işte yarım
biri gördü yapayalnız ağladığımı




bir denizci fenerine hapsettim
.....ateş böceği ışıltılarını
ve birkaç yıldız
uzanabildiği kadar ellerimin
savurdum geceye
sokaklara
duvarlara
duvarlardan gölgeler aktı
sana benzemeyen
ya da biraz öncesi gitmiş gibi
kayboluşlar ülkesine
küçük bir kız




saatlerin uykuya düşman vakti
adını çağıran bir yastık
boş pencere kenarı
parmaklıklarda asılı kalmış
patilerindeki öpücük
sıcacık
hani hep şimdi gitmiş gibi
kim dönebilir ki kaybolmuş bir ülkeden
ve nasıl hatırlayabilir içinde benim olduğum bir evi

(ağlama artık diyor annem -zaten gidecekti)


hem
"insan bir kediye de şiir yazabilir" gözyaşıyla
.... bir bayram gecesinde
çok sevmişse hani
hani çok sevmişse...


de_soulmate