şairler ölüyor bu gece şehrimde
bir bir yitiyor kutsanmış hikayeleri
omuzlanmış başlar ürkek
yan yatmış ,bir adamın ağır gölgesi
ve kuytu bir ayazda demlenen şehir efsanesi...

ne varsa nezaket kurallarına dair
bir bir sövüyorum dilim döndüğünce
ah ulan diyorum
gemlenmiş bir yaşamın dilini tokmaklayıp
tükürüp suratına arsız masumların
kaç diyorum alabildiğince
kaç kurtar ruhunu

oyuklarına gizlen bir çocuk rüyasının.
bir ihtiyarın parmak izlerine sür yüzünü.
sonra git sakla mutluluğu,
bozkırın orta yerinde açılmış bir azığa.

dön yine söv arkandakilere
yine tükür yaşayan soysuz ceninlere...

sonra şairlere diyorum:
hep sizin cinayetleriniz bu ölü şiirler
vurun kendinizi !
bir çocuk ölüyorsa
ve bir baba yığılıyorsa acısından
uzanmamışsa parmakların can evine
kır diyorum kalemleri
kır bitsin bu ağlayan şehir efsaneleri...

ve...
şairler ölüyor bu gece şehrimde
bir bir yitiyor kutsanmış hikayeleri
omuzlanmış başlar ürkek
yan yatmış ,bir adamın ağır gölgesi
ve kuytu bir ayazda demlenen şehir efsanesi...

AYŞE IŞIK UYANIK
9 AĞUSTOS 2013