yüzüm
akşam yorgunluğu yolların
yolcular gelir
yolcular geçer
kepenklerini kapatır dükkanlar
sokaklar boşalır
şenlenir kimi evler
kimi evler ıssızlaşır
gelmeyecek birini özlerken


ben o ruhu boşalmış bina olurum
ciğerlerimdeki havayı yutar
camı takılmamış pencereler
bir ölüyü bekler
asma altındaki kalabalık
selamlamak için son kez
kan kokusunu bastıramaz
plastik tabaklarda verilen pideler


çocuklar
ah çocuklar
bayram harçlıklarını yarıştırırlar sokak aralarında
ardından toplar, topaçlar gelir
sevinirler
cami önündeki adamların varlığına
gözlerine hiç bakmazlar
baksalar da anlamazlar
ne güzel!
sarılırlar ellerine
bugün bayrammış
bugün mutlulukmuş
bugün çocuklukmuş en güzel


yollar dolar
yollar taşar
yollar kederi ağırlar bazen
yüzümü unutup gitmek isterim bir şehirden


herkes benden uzaklaşır susunca
içimden bir ses geçer
içimden bir yolcu
içimden bin v.ah geçer


bir de yokluğun geçer sessiz sedasız
mecburen
tanışırız
ve uzaklaşırız hızla
birbirimizden
yokluğun hiç benzemiyor sana
ve hiç memnun olmadım
tanıştığımıza