gülüşün gonca bir gülü andırır
caziben kalbimi şaha kaldırır
onulmaz yaramı tuza bandırır
elimi kolumu bağladın leyla

uyandım seninle yattım seninle
kuzeyi güneye kattım seninle
hüzün denizine battım seninle
sensiz hiç bir anım olmadı leyla

hep böyle terkinde duracak mıyım
bu hazin sevdayla kalacak mıyım
başımı göğsüne koyacak mıyım
içimde ankalar uçuyor leyla

bir ebemkuşağı bir esmer gece
üstüme giydiğim bir al ferace
bir hayale özlem biraz görece
dizimde derman yok tut beni leyla

parmakların daldır yüzün ay gibi
gözlerin kehribar kaşın yay gibi
rüzgarda uçuşan deli tay gibi
saçından bir kaç tel versene leyla

bakışın hüzünlü duruşun zarif
ne bir söz yetiyor ne de bir tarif
tuhaf bir tılsımla hitabın arif
nezaket içinde derya mı leyla

ruhum varlığına tiryaki kaldı
bilinmez bir düşün içine daldı
hasbahçe adını senden mi aldı
bana da bir çiçek versene leyla

ömrüme meleksin düşümde ece
çözülmez bilinmez zor bir birmece
tüm şiirlerimi oku bir gece
sonra da ateşi veriver leyla

istanbul’da matem bende ahuzar
hüznüm çamlıcanın göğsünde kanar
dokunsam marmara derdimle yanar
söndür içimde ki yangını leyla

ne desem ne etsem anlatamam ki
dağları yerinden oynatamam ki
yanlıştan bir doğru yaratamam ki
benimki bir masal gül ve geç leyla

’’kuru bir selamın yeter be leyla’’