Gönlümün arka sokaklarında
çıkmaz bir sokağın başında
kaybolmuşken buldum seni


Tiner kokan dudaklarım
çalmaya alışkın hısız gibi
yüreğine sokuldu yavaşça
çaktırmadan öptü gizemin en tatlı kokusuyla
şaşkın kalmıştım yakalanma korkusuyla
biraz berduştum geçmişte ki sevgiden
biraz sarhoş
biraz da bomboş.


Gözlerim kaybolan hayallerimin rengiydi
öylesine dipsiz bir kuyu
öylesine paramparça
öylesine kendinden geçik.


Kir pas içindeydi üstüm
ne kadar çirkin söz varsa giyinmiştim üstüme
alnımda kimsesizliğimin damgası
yüreğimde yangınların arta kalan yongası.


Sense alışkındın kimsesizliği aynalarda görmeye
gözlerin sevdanın mavisiyle süslenmiş
kirpiğin taç gibi başına konmuştu.
erkeksi nefesin bir vapur düdüğünün
yurduna dönerken çıkardığı ses gibi
öylesine içten
öylesine sevinç kokuyordu.


Gel dedin
gel dokun yüreğime
gel benim içimde açan kardeleni sen büyüt
sensiz bak boynu ne kadar bükük.


Yalnız geçen zamana inat
Elimin yalvaran dokunuşu usulca sokuldu eline
ne kadar da sıcaktın
dokundum yüreğine
dokunmadan üşüdüğümü anlamamıştım


Ayvazım DENİZ