öyle bir yerine geldim ki yolun
yol yolu kapattı
aşk dedi aşk
bundan sonrası aşıkların yolu
yolcu yola
yol yolcuya
yol yolcunun aşkına sevdalanacak
sevdalanacak ki
gül kokularına boyansın zaman
dile gelen yol
aşık mısın dedi
türkümü söyledim ona
yüreğimin sesiyle çocuk sesiyle kuş sesiyle
benden ala aşık mı var
elime almadım mı toprağı
çekmedim mi kokusunu ciğerlerime
basarken üzerine toprağın titremedi mi ayaklarım
ağlayıp öpüp koymadım mı başıma
ve onda aramadım mı kendi yolumu
kendi yolumu kendi yolumu
aşkın yolunu
benden ala aşık mı var
ekmedim mi aklıma şüphe tohumlarını
dikmedim mi insanlık bahçelerine çocuklar için erik
uzatmadım mı aç çocuklara sıcacık ekmek
sevmedim mi sarı siyah beyaz tüm çocukları
az mı ağladım yola düşen kadınlar için
öpmedim mi eli kınalı gelinleri alınlarından
alınlarından alınlarından
benden ala aşık mı var
etmedim mi kavga emek için
yürümedim mi elimde bayrak
tükürmedim mi suratına zalimin
ve cesaret gözlerimden öpüp
şair ruhu üflemedi mi yüreğime
ağlarken halklar için onlar gülse de bana
devam etmedim mi onlar için ağlamaya
fırtınada martılar bile terk ederken denizi
sarılmadım mı maviye yar yar diye
benden ala aşık mı var
yürümedim mi çıplak ayak yağmurda karda
arkama mı aldım rüzgarı
gül bahçelerinde dostlar için derlemedim mi gülleri
gülmedim mi katıla katıla kendime
her yeni okuyuşta cahilliğime
cahilliğime gülmedim mi
gece sevmedim mi ateş böceklerini
ve yürümedim mi karanlıkta uyuyanları uyarmak için
ölüm karanlıkla elele
dudaklarımdan öpüp sıktığında kalbimi
vazgeç çocuk sevdasından azat edeyim seni dediğinde
sarılıp ona yüzüne gülmedim mi
gülmedim mi gülmenin hakkını vermedim mi
benden ala aşık mı var
sessizliğini önce
sonrada yalnızlığını ödünç almadım mı geceden
ve güneşim aydınlığını çalıp vermedim mi çocuklara
bakmadım mı içine zamanın
bakma dedikleri yerlere görmek için gerçeği
bakmadım mı
yüzleşmedim mi kendimle
taktığım maskeler için vurmadım mı alnımdan kendimi
bakmadım mı karanlığın gözlerinin en içine
kirli yağmurlar yağıyor diye
düşlerimi arkasından suya mı ittim
inat edip avuçlarımda biriktirdiğim suları sunmadım mı bebelerime
bebelerime bebelerime
benden ala aşık mı var
zaman alırken elimden can pınarımı mavimi uçurtmamı
ve gözyaşlarıma sevdalanan zaman ağlatırken beni
sabır taşlarını çatlatırken göz yaşlarım
deli gibi sarılmadım mı yaşamın saçlarına
bellemedim mi oğulları oğul
bebeleri bebem
okşamadım mı saçlarından baharı
boydan boya papatya sarısına çalan tarlalarda
seyretmedim mi kelebekleri sakaları
benden ala aşık mı var
öpmedim mi doğa anamın elini
anamın elini
anaların elini
benden ala aşık mı var

çetin akyıl