Sensizliğin uçurumuna uğruyor uykularım, dağılıyor un ufak oluyor yarına dairlerim.
Yarım kalmanın derin acısında, kıvranarak yakıyorum gecelerimi.
Yakmadığım ne kaldı ki senden başka, her şeyden vazgeçtim de... kendimden bile.
Bir senden vazgeçemedi yüreğim.

Kolay değil aşka soyunmak, ruhumdan tenimi soyup atmak.
Sızlıyor, çaresizlik en çok canını acıtıyor adamın.
Yok olmak korkusu değil canımı yakan, saçımın her teline kadar titriyorum...
Korkum sen olamamak.

Hatırlar mısın? Koşarak geldiğin o günü.
Çaresizce yanaklarıma süzülen gözyaşlarımı sildiği o rüzgarlı akşamı.
Bağrında uyuyan ruhumu, bahar kalacak olan gülümseyişin silinmedi gözlerimden.
Ara sıra parlayan bir yıldız şimdi kederli gözlerim.

Sensizliğin sessiz iç karartıcı karakalem eskizlerinde parçalanıyor kalbim.
Karalayıp attığım dünlerin ilintisi yarınlar gibi buruş buruş bir gece gözlerimin.
Yine o rüzgarlı akşam koşarak geldiğin gibi çaresiz...
Yine ara sıra ölmek üzere son parıltılarını yayan bir yıldız gözlerim.

Yine sessiz, kederli...