Aşk kullanım kılavuzunu vermeden gelir,
Kimi duyarlıdır, kimi balıklama soyunur,
Evren kudurmuş bir, rastlantılar denizidir,
Kimi muntazam yüzer, kimi sığda boğulur…

Yaşamadan görmezsin, aşkın gerçek yüzünü,
Kimine kara tahtadan tebeşir tozu yalatır,
Bazısının aşkı serin, soğuk ve pürüzsüz dür,
Kimisini öyle yakar, sönmeye, kutupları aratır…

Nerede hata yaptım da, bu duruma düştüm,
Kimi der:” Zararın neresinden dönsem kârdır”
Kreş açan var kendi evinde dolu çoluk çocuk,
Kimi kendi kendine sevdalı, hâlâ bekar dır…

Bir gün uyandığın da, hayatım bu mu dersin,
Kimi ne ay, çok güzel doğar, onun için bir hilal,
Yalnızdır, gece yarasayla dostluk kurmak ister,
Kimine göre gece, içini karartan bir sürü celal…

Ne diyelim aşk bu, yazar - çizer bitiremezsin,
Kimi teğet geçti ben den, şimdi der mutluyum,
Herkesin bir bakış açısı var, bana sorarsanız,
Kimselerden değilim, aşkımdan umutluyum…

Veysel Kimene
Sevda Şairi
(Kemal Yenice)
© Bu şiirin her türlü telif hakkı şairin kendisine ve/veya temsilcilerine aittir.
Şiirlerin izin alınmadan kopyalanması ve kullanılması 5846 sayılı Fikir ve Sanat Eserleri Yasasına göre suçtur.
27.02.2013