İnsanlar başkalarına aşık olabilirler. Başka tenlerde aşkı arayabilirler. Eşlerini aldatıp, başkalarında aşkı doyumsuzlaştırmaya çalışabilirler. Pardon; başka tenlerde O’nu arayabilirler. Ben o eskinin arandığı tenlerden biri olabilirim, sen de. Çünkü insanlar seni aldatabilirler. Bunun belirli bir nedeni de olmayabilir. Küçüklüğünde babası annesinin ağzına sıçmış olabilir belki, ya da annesi babasının. Bilemezsin. İnsanlar senin de ağzına sıçabilirler. Bunu sevdikleri için yapabilirler. Bazen hayattan nefret ettikleri için. Ailesinde olan kavgalarda müziği sonuna kadar açıp kulaklıktan müziği dinlerken sana kızabilirler. Hayata kızdıkları için bunu senin hayatının içine sıçarak gösterebilirler, bilemezsin işte. Görmek de istemezsin zaten. Ağzına sıçan her insanı, seni seviyor zannedersin. Öyle kabullenmek istersin. Çünkü o; eve git der. Çünkü o; sana aşığım der. Çünkü o; bazen ailenden daha çok seni umursuyormuş gibi gözükür senin gözünde. Öyle umursuyormuş gibi yapar ki, gözünü kapatır, herşeyini onun ellerine dökebilirsin. Çünkü o; artık bitsin der. Çünkü o; senin ona herşeyini verebileceğini bilir. Çünkü o; sanki evine gelmiş de “artık gitmeliyim” der gibi hayatından siktirip gider. Çünkü sen ona öyle körü körüne aşıksındır ki, hiçbir şeyi göremezsin, seni sevmediğini bile. Gideceğini, ama yine evine geleceğini zannedersin. Sadece bir misafir olduğunu göremezsin. İnsanlar sana sarılabilirler. Sen bunu seni korumak için olduğunu anlarsın. Aslında bilirsin, kolları bir gün başkasına doğru gidecek, tenini başkaları öpecek, görmek istemezsin yine. Düşüncesi bile korkutur. Doğrudan kaçarken hep yanlış adımlar attığını kabullenemezsin. Çünkü öyle alışırsın ki kokusuna, biliyorum öyle unutulamayacak bir kokusu vardır ki, herkese unutamıyorum diye bahsedersin zaten ve eminim; etrafındaki hiçbir koku onun kokusu yanında bir anlam ifade etmez senin için. Zaman ilerledikçe, o hayatından gittikçe, keşkelerle yaşamaya başlarsın. Keşke “bu resimde çirkin çıkmış” dediklerinde “hayır orda öyle çıkmış, çirkin değil başka bir fotoğrafını göstereyim, ama yüzyüze gerçekten farklı” demeseydim dersin, bundan bile pişmanlık duymaya başlarsın. O başkasına aşık olur sonra. Burda da biter kelimelerin zaten. Diyecek birşeyin kalmaz. Fotoğraflar kalmaz, şarkılar kalmaz, ses kayıtları kalmaz, videolar kalmaz.Çünkü insanlar hiç ummadığın anlarda gider, başkalarına aşık olurlar ve seni unuturlar.Sende izlediğin saçma sapan aşk filminin saçma sapan bir sahnesinde sırf onu hatırladığın için, onu suçlamayıp, hayatı suçlarsın. Ama hep unutursun; hayat devam ediyor, ama o gitmeyi tercih etti. Sense başkası yerine, beklemeyi..