pencereler
pervazlar
bu kadar uzaklık uzatmasalar
yaşamla aramıza


ah babalar
ah çocuklar


kimin kalbine baksam
uçsuz bucaksız çocuk mezarı




ah dedim Türkan
derinden bir ah




sevgiyle
,

“Beyaz olurdu eskiden akşamın ayakkabıları…”


“yutkunsa bir kez de olsa sabah kendini, çekip içine geceyi
ve bir akşam da
yalnız uyusa mezarlıklar...”

SANKİ’ye benzer bir şey söylenemezdi
Bir duygu FIRTINASIYDI şiirin en net ifadesi !
Bu Temmuz sıcağın da üstelikte,
“Beyaz’ın” sıcağı eklenmişti bir de yüreklerimize
Acımadan, acıttırmadan hem de ?!...

Biraz açalım bari yüreğin kılimasını,
Olmayalım duygu kaçkını ?
Hangi birinden başlayayım cümlelerin
Öz evlatlığına layık her cümle bir yüreğin.
Duygulanmak istiyorsanız acele edin ?
Bu şiiri kendinize harç yapıp iyice özeyin ?
İnceleyip ve sonucu bekleyin ?
İçinden ne korkunç anlamlar infilak edecegini siz de öğrenin !...

Muhteşem bir an’dı onu okunduğum an;
Lakin şiir sesleriniz adeta mısraları türküleştirmişti ;
Tıpkı “Kahkaha boyalıydı beyaz iskarpin sesleri”
Ve “Beyazdı eskiden akşamın ayakkabıları” gibi…

“Büyümemin seni elimden alacağını bilseydim
Çocuk ölmek isterdim…”
Ben de bu satırları okuyunca bu şekil öleceğimi bilseydim,
Daha önceki ve sonraki başka başka ölümleri
Boşuna merak edip beklemezdim ?
Zaten ölümü sizden öğrenebilirmişim !!!...

İnsanın duygu bacası bu denli çarpıcı tüterse
Ne harika ölümler icat eder kendi kendine
Bazı ölümler var ki altın sözlerle,
İnsanı inandırabilir mutlu edebileceğine…

İlhamınız bol olsun şiirce !
Yanmayız bir Temmuz’un ateşiyle ?
Ancak cümleler yakar bizi hece hece
Siz yazdıkça siz bu düzey de,
Serinlik bahşedersiniz bize,
Nice Temmuzlar içinde !!!...

Çocuk olmak özlemlerimde kalan tek tutkum...

Şımarmak doyasıya,kırmızı değen papuçlarımızla koşmak yorulmaksızın,

off off neyse, çocuk baksak hiç yaşlanmadan...

Harikasın kymetli şairem,

Depreşti yine geçmişim..

Sevgimlesin ömürlük