İnsan ki kendi kurduğu sistem içinde hapsolmuş. Bağnazlığıyla göremez olmuş kardeşini bile. Ne güzel dillendirmiş şiir görülmeyeni. Şiir ki anlayışa çağrı. Gözlerini aç diyor, kibrinden sıyrıl.

Dünya niçin bu kadar umuttan yoksun ve kanıyor diye bakınca nefret söylemlerini görmeli en başta. İnsan sadece insanlığa aittir. Bu yalın gerçek görülmediği ve anlaşılmadığı sürece farklı aidiyetler adına yapılan mezalim insanlığın kara lekesi olmaya devam edecek, kin ve nefret çarkları durmaksızın dönecek. Bu çarkları döndürenler insanların inançlarını istismar konusunda son derece pervasız. Bugün insan olarak en çok ihtiyacımız olan şey önyargılarımızdan, kendi kısır gerçekliğimizden sıyrılıp her şeyden önce farklılıklara saygı duyup yargılamadan, hor görmeden anlamaya çalışmak.

Sevgi ki bir bakış açısıdır dünyaya. Başkalarında sadece bize ait olanı, bize tanıdık olanı, bize yakın olanı sevmek değildir. Ancak hemhâl olmak, değer vermek, ondan bir şeyler katabilmek kendine, onunla çoğalmak özgürleştirir insanı.

Sağduyu tutulmuşsa elbet görülmez olur en yalın gerçekler bile. Kırılanlar, kaybedilenler geri gelmez, yaralanır insanlık bir kez daha. Masada ışık olmalı, anlayış olmalı, sevgi olmalı.

bir etin içine preslenmiş
ah zavallı gölgeler
insanat bahçeleri*
ve ölü kemirgenler
bu akşam masada
kesilen ağaçlar
ölen çocuklar
ve kurgusal bin masumiyet var


seni hor
seni çapul
seni ah seni vah var


Kurgusal masumiyetlerinde ölen dört çocuğumuz..

Bu masumiyettte...


yaklaşık 5000 civarında kayıtlı yaralanma var. kaydedilemeyen vakalarla beraber sayı uçar gider.



23 kişi (ağır/kırıklı) kafa travmasına uğradı.

10 kişi gözünü kaybetti.

1 kişinin dalağı alındı.


gözaltılar tutuklamalar...masumiyeti serdim masama...


ve salınan korkular boy boy...


Bizzat yaşadığım bir olayı anlatmak istiyorum beni çok etkileyen... Mahallemizin parkında formlar düzenleniyor direnişe katkı adına.... katılıyorum çocukları görüyorum fotoğraflarını çekiyorum bir tanesi gökyüzünden umut yağsın istiyorum ve yağan bu umudun hepsinin rengi başka olsun diyor... İki kardeş vardı ablanın gözlerinde korku en fazla dokuz yaşında "çekmeee fotoğrafını kardeşimin" dedi korkuyla neden dedim "sen gazetecisin dimi bu resimleri gazetede yayınlıyacaksın ben bütün gazeteleri alıp kardeşimin yüzünü karalıyacağım ki polisler onu tanıyıp dövmesin kardeşim daha çok küçük...hayır gazeteci değilim sadece fotoğraf çekiyorum desemde o korkulu bakışlar gözlerimin önünden gitmiyor ... bir nesil korkuyla büyüyor... insanat bahçesinde ki insan görünümlü insan diyemiyceğim varlıkların şiddetiyle...doluyum bilemiyceğin kadar benim masam odam kafam hiçbiryer almıyor tüm olup bitenlere.... kapkarayım yine bembeyazım diyenlere inat... sagol Jirim varol iyi ki varsın... lütfen bu kalemi bizlerden esirgeme olurmu.... özledimmm seni haberin olsun...