Gecenin gündüzle buluştuğu ıssız bir zamandayım
Karanlığın yorgun sessizliğinden kalanlar can verirken satırlarıma
Yine başrolde sen varsın yüreğimin çığlığında
Biz sonu olmayan bir aşk masalıydık
Sonumuz mutlu veya mutsuz bitmemişti
Yarım kalan bir aşkın hikâyesiydik

Bana dair ne varsa her şey sende anlamlıydı
Sen ise bana en çok yakışan kelimemdin
Beni en iyi tanıyan sendin
Her zaman seni seveceğimi bilen yine sendin
Bırakıp gidende sendin

İstediğin gibi bir adam olamadım
Ben bir türlü kahramanın olamadım
Ama seni sevmekten usanmadım
Sen yüreğimi öksüz bıraktın

Gözyaşlarıma yazdım sen giderken söylediğin cümleleri
““Biz hüzünlü bir şarkının notalarıyız
Bir aşk romanının en acı cümleleriyiz
Ben sendeyken sensizim
Aşkın mutsuz tarafıyız
Artık sana ait değilim..””

Kolları olmayan bir adamın hayata sarılma çabası gibi
Gözleri görmeyen bir adamın bir çift göze hasreti gibi
Dilsiz bir adamın sevdiğine “seni seviyorum” diye haykıra bileme umudu gibi
Sağır bir adamın en güzel aşk şarkılarını dinleme isteği gibi
Bir annenin yeni doğan bebeğini koklayıp sevmesi gibi
Sevginin en temiz ve en sadık hali gibi
İşte öyle sevdim seni deliler gibi
Nerden bilebilirdim kalbi olamayan birini sevmişim
Umutsuz bir zavallı gibi..