Yorgun bir yaz akşamında düştün yine yüreğime
Kalp atışlarım hızlandı bir kuşun kanatlanması misali
Eski bir aşk yüreğimin kapısını çaldı ve girdi içeri sessizce
Bir damla hüzün ruhumla birleşince bıraktım kendimi

Bu sefer inkar yok unutmaya çalışmak yok
Yalanlar yok nefret yok
Duygularımın tüm çıplaklığıyla seninim
Sustu her şey sanki ben yine sana geldim

Sana değen her gözden kıskanırdım seni
Seni kim bilir kimler sevdi benden sonra
Kimler aşık oldu o sıcacık gülüşüne kim bilir
Deniz kokan saçların kimin oldu benden sonra

Oysa ne güzel yaşamıştık birbirimizde
Gözlerine bakarken utanan pembe yanaklı bir çocuk gibi ürkerdim
Kokunu içime çekerken yaşadığımı hissederdim
Yosun tutmuş ıslak gözlerinde dinlenirdim
Sana ne kadar sıkı sarılırsam o kadar benim hissederdim

En saf hayallerimizi gözyaşlarımızla inşa ederken
Birbirimize sözler verirken ellerimiz tamda kenetlenmişken
Birden bire soldu papatyalar ve hüzün çaldı şarkılar
Olmadık, olamadık ve sen giderken çığlık atarcasına sustum
Şimdi sen yarım kalan hayallerimizin mimarı oldun
Ben ise o hayallerimizin en kazında boğuldum..