Adı Mahinûr ( 5 )


Sessizliğin sesini sessizlikte dinledik
İki yaralı yürek beraberce inledik

İlk o gün başlamıştı aşk-ı muazzezimiz
Deryalar kadar geniş gökyüzü kadar temiz

Sevdamız ki silinmez mürekkeple yazıldı
Firâk ölüm diyerek gönüllere kazıldı

Ben Segâhı severdim o Nihavend vurgunu
Ud da taksim yaparken tam bir gönül yorgunu

Birlikte meşk ederdik yıldızlara bakarak
Kalamış şarkısının hicrânında akarak

Aşk-ı muazzezimiz ölümsüz ve gizdeydi
Kem gözlerden muzdarip ve sadece bizdeydi

Yangın çiçeklerini gönüllere ekmiştik
Sadabatta beraber aşk’a kürek çekmiştik

Ben katibim olmuştum Mahinûr yürek yaram
Ne yeminler etmiştik bize başkası haram

Kıracaktık birlikte kem talihin çarkını
Aşk’a zincir vurarak yıkacaktık barkını

Oysa ne bunlar oldu ne kem talih kırıldı
Sinemiz iki parça ortasından yarıldı

Acılar öbek öbek set çekti önümüze
Hasret kurşunu yağdı âsûde günümüze

Geldi hazân mevsimi gazel düştü yerlere
Firâkın tohumları zehir ekti serlere

Ben Segâhı severdim o Nihavend’e aşık
Mahinûr gözlerimde yanan ilk ve son ışık

Sustu makam ve perde sustu taksim ve usûl
Yalnızlık şarkısını besteledi son fasıl

Bir sabah kalktığımda kilitliydi kapısı
Ve sanki üzerime çöktü ahşap yapısı

Yaktım hatıraları kırdım yazan kalemi
Yokluğu gözlerime resmederken elemi

Makberî - Ahmet Akkoyun....
...........................DEVAM EDECEK

Hikayesine bir önceki bölüm olarak 5. bölümü aldım