Hasretin kibritini yanağına sürterek,
Cehennemi yaktım say; hadi bi’şeyler mahvet!
Yaşayan cesedimi saçlarınla örterek,
Mezarıma tıktım say; hadi bi’şeyler mahvet!


Hadi bi masal uydur, seni mutlu gördüğüm,
Sevdanın oyununda; benim rolüm ‘kördüğüm’,
Parmağının ucuna ‘yüzük’ diye ördüğüm,
Yıldızları söktüm say; hadi bi’şeyler mahvet!


Yaralı bir turnaydım, tuz bastın yüreğime,
Güneşini dilendim, buz kestin yüreğime,
İsrailleşme ulan Filistin yüreğime!
Yumruğumu sıktım say; hadi bi’şeyler mahvet!


Bakışın kelepçeydi; özüm, sözüm üstüne,
İnme gibi yerleştin; gövdem, yüzüm üstüne,
Bir yemin etmişim ki; başım - gözüm üstüne,
Zıvanadan çıktım say; hadi bi’şeyler mahvet!


Hekimler senden almış, aşkın tedavisini,
İlaç diye yazmışlar, gözlerin mavisini,
Kaşını çekiç bilip, kirpiğin çivisini,
Tabutuma çaktım say; hadi bi’şeyler mahvet!


Kanadı kırık kuşlar, nasıl kanat çırpsın ki,
Aşkından kör düşenler; nasıl da göz kırpsın ki,
Gözyaşım derya benim, ekmek musaf çarpsın ki,
Hazar gibi aktım say; hadi bi’şeyler mahvet!


Lügatlarda ‘sus’ adım, yanar benim içerim,
Sende sana susadım, zehir olsan içerim!
Ben ölünce ardımda miras kalır Hançerîm,
Sana son kez baktım say; hadi bi’şeyler mahvet,
Zıvanadan çıktım say; hadi bi’şeyler mahvet!


Hançerî | Temmuz ‘13