(Üstâd Necip Fâzıl Kısakürek’in aziz ruhuna...)


Sen “Beklenen” ulema, ben “Bekleyen” suna’yım
Sen “Sakarya Türküsü”, ben suyuna kanayım
Sen “Yunus”a yanmışsın, ben de sana yanayım
….. Açsa “Karacaahmet”, açsa mübarek bağrı
….. “Kaldırımlar” üşürken, “Çile”sem sana doğru.


“Tam Otuz Yıl” beklesen, tesbih taşın ben olsam
“Sonsuzluk Kervanı”nda mağrur başın ben olsam
Sen abdeste yönelsen, ibrikbaşın ben olsam
….. “Aynadaki Halime” senden ulaşsın çağrı
….. “Kaldırımlar” üşürken, “Çile”sem sana doğru.


“Zindandaki Mehmed”im, “Destan”larım fermansız
“Fikir Sancısı”ndayım, “Muhasebe”m dermansız
“Feza Pilotu” olsam, sensiz göğüm harmansız
….. Yokluğun genlerimi, iflas ettiren ağrı
….. “Kaldırımlar” üşürken, “Çile”sem sana doğru.


Sen “Kafa Kağıdı”msın, “Gölgeler” dökseler de
Peşindeyim el aman, bağrımı sökseler de
“Allah Derim” susarım “Ağzımı Dikseler” de
….. “Altın Silsile’de” “Nur”, Ashab çölünün ‘uğru’
….. “Kaldırımlar” üşürken, “Çile”sem sana doğru.


Sen “Yunus Emre”den iz, nârında pişeceğim
Sen “Canım İstanbul”sun, ben kuytu köşeciğim
Bir “Ayrılık Vakti”nde “Hatrına Düşeceğim”
….. “Gurbet” ufuklarının “Mürşid”i öpen tuğru
….. “Kaldırımlar” üşürken, “Çile”sem sana doğru.


Hançeri’m’z “Mansur” der, “O”nun “Kervan”ı olsam
Sen dervişçe görünsen, ben horasani olsam
Bir gece düşlerimde, ’Necib-i Sâni’ olsam
….. Bir yanımda “Müjde” var, “Perdeler”im dosdoğru
….. “Kaldırımlar” üşürken, “Çile”sem sana doğru.


#Hançeri