Yüzyıllardır aşıklar gözlerini yazdılar
Benimse mezarımı, gözlerine kazdılar

Mıh dendi gözlerine, kabir dendi, ay dendi
Sürmenin dövecinde, benim ruhum çiğnendi

Kaşların gül dalıdır, yaprağı sararmasın
Kırpma o gözlerini, kainat kararmasın

Kirpiğin ulak mıdır beni sana anlatır
Gözlerinin ışığı Kudüs’ü aydınlatır

Yüce Tanrı ömrümü gözlerine mi kurdu
Görseydi gözlerini mecnunlar kör olurdu

Sultan Fatih olaydım kuşatırdım tenini
İstanbul’a değişmem kirpiğinin telini

İsa gibi garibim, gözlerine muhtacım
Süleyman’dan zenginim, gözlerin kral tacım

Kaşların mahkemeyse bakışın ifademdir
Gözyaşın abdest suyum, gözlerin seccademdir

Hak verdim katillere, neden katil oldular
Gözlerine gafletle bakanları vurdular

Gözlerinsiz her anım cinayete gebedir
Gözyaşının damlası katliam sebebidir

Göz çanağın rahlemdir, hatimine dursunlar
Ölürsem cesedimi çapağına sarsınlar

Gözlerin fincan dibi, bakışı kırk yıl hatır
Gözbebeklerin bana, Kâbe’mi hatırlatır

Gözlerinin bebeği tespihimin taşıdır
Tabutumun örtüsü, mezarımın başıdır

Gözlerinin rengini yeşile boyamışlar
Kirpiğinden namluyu alnıma dayamışlar

Cinayet ikliminde göz kırpışın borandır
Gözlerin Kızıl Elma, göz bebeğin Turan’dır

Bir testi olsa gözün, onda sunulsa ölüm
Ben eceli şerbetçe, içenlerdenim gülüm

ve çalındı kapılar, ölüm başıma durdu
Azrail’e ne gerek, beni gözlerin vurdu

Şiir: SERDAR AKKOÇ - (Hançeri)
Kemençe - Müzik: Muhammet KARAÇENGEL
Yorum: Dolunay ÖZER
2010