...

Biraz büyüdüğümde yüzleştim bu korkumla
Başka bir mahalleye taşınmıştık
Deli Emine efsanesi herkesin ağzındaydı
Sinirlendiği zaman
Süratle giden bir otobüsü
Koşarak yakalayabiliyormuş
Söylenene göre
Sahipsiz gördüğü çocukları da kesiyormuş
Saçları sarı ama biraz kırlanmış,
Yanakları kırmızı,
Kaşları çatıkmış anlatılanlara göre.
Korkuyordum
Ama merak da ediyordum
Sekiz yaşındaydım artık
Kocaman olmuştum
Korkmak yakışık almazdı
Mutlaka görmeliydim
Nerede bulabilirdim ki onu ?
Bir gün ıssız bir sokakta
Çıktı karşıma
Ecel terleri dökmeye başladım
Ya beni de keserse !
Kaçmayı geçirdim aklımdan
Sonra bir otobüs kadar
Hızlı olamayacağımın farkına vardım
Ben bunları geçirirken içimden
Hızlı hızlı ve söylene söylene
Geçti gitti yanımdan
Hızlıydı
Ama otobüsü yakalayamazdı
Sinirliydi
Ama sadece kendi kendine söyleniyordu
Ne kadar güzel dışlamışlar büyüklerim onu
Ve benim de dışlamamı istemişler
Çocukları keser
Yalanını uydurarak
O gün gördüğüm ilk deliydi o,
Efsanevi bir varlık gibi tanıtılan.
Benden bir farkı olmadığını
Öğrenmiştim o kocaman (!) yaşımda
Öğrenmenin yaşı yokmuş gerçekten...
Şimdi büyüdüm
Başka bir semtteyim
Burda da bir deli var
En azından insanlar öyle söylüyor
Evet, doğru tahmin
Benim o
Delilere deli diyemeyen ben...