Sakın ha gelme yanıma.
Kırdığın o kalbime dokunma.
Hasret çeken, acı çeken bedenimden uzak dur.
İstemiyorum seni git!

Aslında sana ‘’Git.’’ diyemiyorum.
İçim el vermiyor.
Seviyor ama söyleyemiyorum.
Gururum el vermiyor.

Ben sana dokunmaya kıyamazken;
Sen benim kalbimi kırıyorsun.
Ben sana ‘’Gel.’’ diyemezken;
Sen bana ‘’Git.’’ diyorsun.

Sevgiliyiz sadece haklısın.
Eşin değilim ki sana her daim karışayım.
Haddimi aştım kusura bakma ne olur.
Kimseye söyleme bu kavgamızı, laf aramızda kalsın.

En başta dedim sana ’’Ben kıskanç biriyim.’’
Ama hiç dışa vurmadım bu halimi.
Biliyordum kıskandığım zaman kavga edeceğimizi.
Bak gör şimdi bu dağılmış halimizi.

Dokunmayın sakın bana, yaklaşmayın yanıma.
Gidin.
Gidin arkadaş istemiyorum sizi.
Seni de sevgilim, seni de istemiyorum git.
Git dokunma bana.

Hiç nedeni yoktu kavgamızın.
Bir anlam da veremedik.
Peki gülüm biz niye bu hale geldik?
Sen niye bu kadar kırıcı oldun?

Ben böyle değildim; bu hale gelmezdim.
Ben severdim, kırmazdım kimseyi; senin beni kırdığın gibi.
Ağlattığına deydi mi bari?
Şimdi telafi etmeye çalışıyorsun, mesajlar falan filan.

Olmaz gülüm, olmaz.
Ben o kadar modern değilim.
Ne kısa giymene izin veririm ne de düğünde oynamanı isterim.
Haa sen dinlersin ya da dinlemezsin o ayrı mesele.

Ben asi gençtim, sen uysallaştırdın.
Sinirli manyak biriydim, sen düzelttin.
Şimdi aldın beni hepten değiştirdin.
Önce düzelt, sonra boz bırak.

Gelme sakın yanıma istemiyorum.
Sen gelsen de ben olmayacağım haberin olsun.
Sakın ha yaramı sarmaya kalkma izin vermem.
Seni görünce sinirim yatışır da sanma.
Kızdım gülüm, kırıldım sana.
Git şimdi, gelme.
Gelme sakın, dokunma bana!


21.06.2013
NEVZAT
ŞİMŞEK