Bir köprü kurmak için dolu kalpten boş gönle
Onca kumu taşıdım çimentoyu katarak
Kardım gönlümde önce aşka bulaşan kanla
Sabah akşam uğraştım çamurlara batarak
Her harcı yapışımda suyu fazla sürüldü
Bunu gören yüreğim ta kökünden buruldu.


Ben çaktıkça çiviyi eskiler söküldüler
Omuzda taşıdığım tahtalar yamuk çıktı
İskele kuramadan kırılıp döküldüler
Elimde mala hazır harç sürecek yer yoktu
Pişmanlık damla damla akan suya karıştı
Ben kurmak istedikçe o yıkmaya yarıştı.


Sular durulmuyordu karşıya geçiş yoktu
Ben köprümü kurmadan sel yanları hep söktü
Haber yolladım yare ilgi duyduğu çoktu
Umudu yüklediğim yürek çatım da çöktü
Köprü kurmak ne zormuş malzeme olmayınca
Halden anlayan da yok bu derdi bilmeyince.


Çabam fayda etmedi emeğim boşa çıktı
Yarım kurduğum köprü çağlayana gömüldü
Sonunda vaz geçerek çalışmaktan da bıktı
Sevda çiçeklerimin boyunları yamuldu
Topladım kalanları düştüm Yunus yoluna
Yalnızlık dostum oldu girdim onun koluna.


Şehir şehir dolaştım derdimi sıraladım
Elimde bastonumla zor yollarda dolaştım
Nerde seven kalp görsem özlemle duraladım
Köprü kuran kim varsa yardım için bulaştım
Ben becerememiştim yare ulaşma yolu
Tek ona saklamıştım şimdi boş olan solu.


Ayvazım DENİZ