SERSERİ KALBİM /


Anlatamadıklarım ile barışmaya çalışırken
Sustuklarım ile savaşıyorum
Her ne kadar barış ve savaş arasındaki
Çapraz bir ateşte kalsam da
Lal düşen dillerim yetişiyor imdadıma

Ve ben yine susuyorum
Sanki susmaya hasret bir özlem
Konuşmaya yeminli bir aşık
Sırtından vurulmuş bir sevdalı gibi
Susuyorum

Tüm umutlarımın tükendiğini bir gün de
Hiç güneş vurmayacak da olsa gecelerime
Alıp bir tutam balı Sürüyorum,
Lal niyetine dillerime

Ve ben
Susturup prangalar vurulmuş dudaklarımı
Sadece yüreğim İle konuşuyorum şimdi yalnız
Ve yalnız kendime anlatıyorum geceleri

Kimseler bilmeden, duymadan
Sadece kendimle dertleşiyor ve yine
Kendimi dinliyorum her gece
Susarak, hiç konuşmadan

Hani sanki dört bir tarafına surlar inşa edilen
Tek bir kaleydi yüreğim
Hiç bir yayın cesaret edip fırlatamadığı
Ve hiç bir okun da isabet edip vuramadığı

Taştan bir duvar olmuştu Serseri kalbim
.
.
.
Mawish
.
.