Mevsimlerden hazandı
Konusu, ürkek özlemler olan
Sararmış yapraklar düşüyordu
Kadının yüreğine
Notasız düşlerin,
Akordu bozuk kemanın
Tüm bestelerine
Tüm doğaya
Bahar gülüşü gibi
Cemre düşmeliydi yüreğine…
Çiçeksiz bir bahardı o
Gönül bahçesinde hüznün gülleri kanardı
Sonbaharda dökülsün diye
Acısını yapraklara yazardı
Kış ayazı vursa da satırlarına
Kalemi hep ten kızılı yazsa da
İçinde gri de olsa rengi
Hep bir umut taşırdı…
Durmalıydı artık lodosla poyrazın kavgası
Acıdan azat etmeliydi naifliğini
İki beden arası uzaklıkta
Beklemenin şiddetiyle
Ayrılık sol yanından vurgun yemeliydi
Bulmalıydı yakalamalıydı vuslatı
Topladı tüm satırları
Siyah mısraları maviye boyadı
Onu içten yakan ateş toplarını
Elemi, hüznü,kederi yaktı
Küllerini rüzgara savurdu
Ve cemre düştü hüzüne
Cemre düştü yüreğine...
18072013/Ayvalık
Neşe Anuk