ah lacivert

tüm yaraların kabuklarını kaldırmaya

âh

Benim üzerime kıvrılan o güzel ışık
Bir mum eriyiği
Bütün mavi iplikleri söktü
Siyah ve kırmızı
Söküldük
Çizginin dışına çıkarak







Hikâye
Kesik mektuplar
Bir şişe içinde sallanarak giden pulsuz aşklar
Suda erimiş gergef
Solgun sarı dalgalar arasında
Kapıyı kilitle, kapıyı kilitle
Işığı makaraya sar
Kimsenin bilmediği bir yerde tutuklu





Örse adanmış çan sesleri gibi
Sökülsün derimizden iplikler




Bir avaz sabahı suya yansıyan yüzümüz
Mavi tepelerde kenevir tohumu
Kapılar kuru karanlık
Fırtına kör yağmur korosu
Kum olmak için taşları sevmek lazım





Bin kızıl meyve
Üvez ağacının altında
Yüz uğultulu ırmak
Kırık mı kırık





Aysu




K u t l u y o r u m :
Usta kalemi engin yüreği beğeni ile okudum yürek sesin hiç susmasın
__________________Saygılar

Kum olmak için taşları sevmek lazım.

Çok sevdim:-)


Sevgim ve saygımla

Severim kırık maviyi

lacivert kadar.

"Kum olmak için taşları sevmek lazım."

ne güzel, ne güzel..

Kutlarim dostum.

Kalem hep guclu.

Eywallah.

biz o kırıklıklara gözlerimizi verdik.

can kırıkları gibi

şiir gibi.

sevmem makaraya iplik sarmayı
ömür tüketiyor onsuzluktan.


şiirdi tebrik ederim

dokundu.

Ben en çok ışığı makaraya sarma kısmını sevdim...

Bir avaz sabahı suya yansıyan yüzümüz




güzelsiniz dostum.

İp ile iplik ve iplikler.

Ve ışıklar.
Maviyi de severdik, lâkin siyah ve beyaz hep engel oldu onu sevmemize.
Rengimizi kaybettik sonra.Bitmedi sözümüz.Kulak verin sözümüze:
Mavi en çok kırmızı da belli eder güzelliğini,erkekliğini.Evet, mavi biraz erkektir.

Kırmızı kadın.Renklerin de cinsiyeti var.
Beyaz biseksüeldir.Siyah çocukluk aşkıdır.

Söküldük’’demişsiniz ya,öyle oldu.Bir gün geldi ve bütün iplikler söküldü.Biz söktük.Onlar dikmişti.Herkes biraz günahkârdı.İplikler gibi.Düğümler gibi.


Çizgiler çemberi çizdi,içine girdik.Bekliyoruz.

Hikâye bu ya:
Yıllar geçti,mektuplar yazıldı ve çamura can verildi,dedi şair.Başları kesildi ulakların,mektupların.
Alaattin’in lambası saklanıyordu.Sihrini çalmıştı eşkıyalar.Işık doğdu ve kurtulduk.

Öyle bir şey.Öyle bir yer.


Herkes şüpheli.Kapıyı kitlemek gerek bu yüzden.Bize düşen de susmak.


Mavi hâla ipte asılı bekliyor.
İplikler.
İp.


***

Şiir dağınık ve dağınıklık her zaman sıradanlığı bastırır.

BİR PAMUK İPİLİĞİNE BAĞLIYSA YAŞAM YANDIĞMIZIN RESMİDİR: Güzeldi dizeler. Düşündürdü beni de . Böyle algıladım Bilmem ne denli yakalayabildim şiiri ama dedim ya bence:)