Artık sana sevgimi haykırmak istemiyorum.
Şiir yazmak ya da deliler gibi bağırmakta.
Sakın sanma seni sevmiyorum.
Yo yoo yemin ederim hala seviyorum.
Ama gurur be sevdiğim;
Artık izin vermiyor.
Artık ‘’Yazmayacaksın.’’ diyor.

Bu şiirimle sana veda ediyorum aslında.
Yazıyorum doya doya ve son defa.
Şimdi istediğin kadar küfret arkamdan.
‘’Hani bırakmayacaktın.’’ De mesela.

Aslında sana diyecek söz bulamıyorum bile.
Haklısın çünki.
Sevdiğin halde bırakmak nasıl bir şey sen bilemezsin ki.
Beni unutacaksın yazdığım bu son şiirimle.
Belki anacaksın arada.
Arkamdan basacaksın küfrü.
Ama hak vereceksin bana.
Anlayacaksın bir gün senden ne diye vaz geçtiğimi…

Sevmek ve sevilmek en güzel duyguygu aslında benim için.
Hele bir de seni sevmek arzusu varya buna paha biçemezsin.
İstemediğim halde vaz geçiyorum senden.
İnan ağlıyorum şimdi için için!

Dinlediğim şarkılar zevk vermez oldu son zamanlarda.
Hepsi beni anlatıyor ama en iyisini bulamadım daha.
Oysa bizim şarkımız vardı seninle.
Şimdi dinleyemediğim birtek o kaldı.
Ama dinleyemiyorum onu.
Çaldığı anda içim yanıyor.
Nedensiz bir acıyla irkiliyorum o anda.
Kalbim sıkışıyor, sensizliğe alışmak zor olacak galiba.
Sana son defa hoşça kal demek o kadar güç ki.
Son defa sarılmak, son defa elini tutmak…
Bir yabancı gibi vedalaşmak o kadar acı veriyor ki bana.
Anlatılmaz yaşanır adeta.

Sana son defa ‘’Seni seviyorum!’’ demek istiyorum.
Sen de bana aynısını der misin?
Acı çek diye demiyorum gülüm.
Ama ben, ben seviyorum seni be.
Seviyorum.

Seninle yaşlanmak isterken şimdi çekip gidiyorum.
Kızmakta haklısın bu yüzden.
Nedenini şimdi söyleyemiyorum.
Son defa gözlerime bak ne olur.
Şimdi hoşça kal sevdiğim, ben gidiyorum.

Her ne kadar zor olsa bile son vermem gerek yazdığım bu şiire.
Her şeye, hatta sana bile son vermem gerek artık.
İlişkimize, sevgimize.
Her şeye işte; her şeye.
Daha dönmemek üzere gidiyorum bu defa uçsuz bucaksız yerlere.
Özleyeceğim belki.
Sensiz olamayacağım ama gitmem gerek.
Vakit geldi sevdiğim;
Yolcu yolunda gerek!


27.06.2013
NEVZAT
ŞİMŞEK