Şiirde söylediğin gibi ben bir pisliğim
Âb-ı şehvetle dolu bedende her iliğim
Bitmiyor, bitmeyecek manevî ikiliğim
Mayamın gerçeğini haykırıyorum sana

Yalancıyım ayıbı, faş etmediğim için
Yalancıyım içimi, taş etmediğim için
Yalancıyım ayağı, baş etmediğim için
Hayamın gerçeğini haykırıyorum sana

Şu nefsimin peşine düştüğüm inan doğru
»Sevgisiz büyümekse«, hakaretin en horu
Benim gözyaşlarım pis ellerinki dupduru
Mayamın gerçeğini, haykırıyorum sana!

Şimdi yolumu çizdim; istikamet cehennem
Yaşamaya kalmadı beynimde bir bahanem
Kendime küfrederek, kapanacak şu çenem
Hayamın gerçeğini, haykırıyorum sana!

Şerefli olmak bana yakışmıyor diyorum
En hayasız küfrümü kendime ediyorum
Tam bir kararlılıkla, boşluğa gidiyorum
Mayamın gerçeğini haykırıyorum sana

Aynadan yapsın kullar mezarımın taşını
Duadan evvel görsün, herkes eğri kaşını
Daha sonra secdeye, koysun kirli başını
Hayamın gerçeğini, haykırıyorum sana

Kalbim kaosa düşmüş, aklım ise avare
Ruhumdaki çiziğe bulamadım bir çare
Yaşayıp gidiyorum yüreğim pare pare
Mayamın gerçeğini haykırıyorum sana

Ben huzursuzluk verdim size özür dilerim
İsmimi hafızadan, bir gün harf harf silerim
Hiç kimseye değil ben kendime diş bilerim
»Hayamın« gerçeğini, haykırıyorum sana

Saçlarımı okşayan herkese şükranım var
Zira sevgiye susuz içimde bir yanım var
Hayatta beni mutlu eden tek bir anım var
Mayamın gerçeğini, haykırıyorum sana

Sırtında bir yük oldum, inan elimde değil
Sana olan sevgimse, cidden dilimde değil
Senden yana da gönlüm hiç ikilimde değil
Hayamın gerçeğini, haykırıyorum sana


S / ÂYE (00:43) 7 Temmuz 2013 / İnönü