Söz yarın unutacağım seni
Dünde dediğim gibi, yarında diyeceğim gibi
Söz unutacağım hayallerini, gerçeklerini...
Yine gelirsin belki
Sonra yine gidersin, ben yine özlerim seni
Yaz geliyor en sevdiğin kokuyu sıkıyorum kimse farketmiyor
’’Ne yapıyorsun sen kendine gel! ’’ diyende yok artık
Sıkışan kalbimin yokluğun olduğunu kimse anlamıyor
Anlamasınlar daha iyi, varlığında sevmediler seni yokluğunda da sevemezler ya hani
Özledikçe, kokunu çıkartıp kilitli çekmeceden sıkıyorum bileklerime
Özlemek ne zor şeymiş böyle
Bir kokuya hasret kalmak
Sabah onunla uyanıp, akşam o varmış gibi uyumak ne zormuş
Gidenlerin yerini, gelenlerin doldurması ne zormuş
Bir kişiye hayatım diyebilmek, ama onun hayatı olamamak ne zormuş
Bir kişinin yanında, son nefesini vermeyi istemek ne zormuş
Bunların olmayacağını bilip, yaşamaya çalışmak ne zormuş
Aşk’ta şansını onla kaybedip bir daha sevemeyeceğini bilip, kendini avutmak ne zormuş
Ne zormuş yaşamak, kağıtlara seni anlatıp sana seni anlatamamak ne zormuş
Zoru başarmayı isteyip, her şeyi eline yüzüne bulaştırıp, kendi içinde yaşamak ne zormuş
Sevmenin sadece acı olduğunu bilip,
Her sabah kendine uyanmayı isteyip, ona uyanmak ne zormuş
Onun gözleri başkasının gözlerinde boğulurken, gözlerin yollarda beklemek ne zormuş
Ne zormuş sevmek , ne zormuş
Ne zormuş aşk, ne zormuş...


Kardeşim Şule Kendisi Yazdı Okursanız Sevinirim :) Şule Altınkaynak Candır