… Ve Sustu Kuşlar
ikindi gölgesi düştü mahrem bakışlarıma
ne gök şahit oldu ne yer kalktı ayağa
kapalıydı evrenin gözleri
ömre sığmayacak kadar ölü
ölümün aklının alamayacağı kadar diriyim
vurgun hicranlarımın kapısı açık
toz içinde kalan annemin sesi
duvarlarda asılı hâlâ

başıboş düşlerime sarıldıkça
toprak öpsündü alnımı
dirhemle ödesin sevaplarım günahlarımı
ne çıkardı söndürse aras cehennem lâvını
melekler mutlu olmaz mıydı insanlar gülerken

hayat
bir damla su kaçağı serinliğinde çarptı yüzüme
denizin çalıp kaçtığı kum taneleri doldurdu gözlerimi
acıttım büsbütün iki büklüm yüreğimi
sıktıkça dişlerimi inci doğurdu bakışlarım
sustu içimde kuşlar

…kuşlar ki
yarışırken poyrazla
rahvan yürüdü bulutlar
yağmur alabildiğine koştu
göz uçuğu vakitler
esrik saat tıkırtıları ile öpüşürken
mahcup geceye hüzün gizlendi
gülüşün “ah” diyordu çerçevelerden

h.a.k" ...Ve Sustu Kuşlar" Şiir kitabımdan

Fotoğraf: Recep Yılmaz

Şiirime dokunan uğur böcüğüm için teşekkürler Edebiyat Defteri...