Baharı ben ekmiştim o badem gözlerine
Irmaklar kıskanmıştı verdiğim can suyunu
Adamışken ömrümü sevdamın izlerine
Yüreğim göremedi, ah hercai huyunu

Dans ederken ceylanlar hülyalı bakışında
Karıncalar gülümser, çiçekler boy verirdi
Yanıp küle dönerdim kan donduran kışında 
Hükmü yoktu ayazın, kar sesinde erirdi

Ağyarı yâr bilip de gittiğin günden beri
Maziyi kırk bohçaya sarıp koydum kenara
Belki yıllar geçince sende artar değeri
Anlarsan şayet bir gün, onu kendinde ara

Yaralı benliğimi görmedin göremedin
Bütün gitmelerimde kendime eksik döndüm
Gelecek günler için bir umut veremedin
Hep gönül ateşimin suskun külüyle söndüm

Yarım kalmış cümleler cana kast eder gibi
Alay edip gülümser hadi gel tamam eyle
Göklerim paramparça garip derbeder gibi
Arâf ‘taki ruhuma umutlu sözler söyle

Bilki işte o vakit, Firavun tövbe edip  
Kızıl toz bulutuyla Nemrut dağından iner
Bilki bütün hüzünler yeryüzünü terkedip
Dünyanın üzerine cennet kokusu siner

-------h.a.k